Recenzje Opowiadań Wiki
Advertisement

Po rozpoczęciu się wojny domowej Rzesza wspierała Austriaków. Jenak Niemcy postanowili wprowadzić swoje wojsko dopiero po wezwaniu przez głowę państwa Austriackiego, Ottona I von Habsburga. Sytuacja okazała się o wiele gorsza, gdy Chorwaci i Serbowie postanowili walczyć na własną rękę, o to, by samemu władać Austro-Węgrami.

Friderik Fischer był jednym z Niemieckich oficerów. Dowodził trzema setkami ludźmi, i dwudziestoma lekkimi wozami pancernymi. Miał też na dyspozycji działa przeciwpancerne, przeciwlotnicze, i samochoty osobowe, jak i transportowe. Jego oddział podlegał piątej Bawarskiej Dywizji Piechoty , która to natomiast była częścią Trzeciej Bawarskiej Jednostki Wojskowej.

Był młodym człowiekiem. Ledwo skończył dwadzieścia cztery lata, a już dowodził pokaźną grupą ludzi. A to przez skończenie akademii oficerskiej, jako osoba która wykazała się własną inicjatywą, zmysłem strategicznym, i wierności Rzeszy. Ale to była tylko szkoła. Friderik nie czuł się bardzo pewnie po dowiedzeniu się o swoim zadaniu. Według otrzymanego listu, miał udać się do miejscowości Munich, gdzie miały zostać przekazane mu dalsze instrukcje. Tylko głupi nie domyślił by się, że do miejsca tak bliskiego Austrii będzie wzywany po to, by właśnie temu państwu pomóc. Fischer, będący w tym czasie na "przepustce", musiał szybko przygotować się do nadchodzącej podróży. Jedyną dobrą wizją było to, że do Munichu nie miał daleko. 

Ubrał się w swój mundur, włożył pistolet do kabury przy pasie, a na swoją pokrytą blond włosami głowę nałożył oficerską czapkę. Pożegnał rodzinę, i wyszedł ze swojej niewielkiej rezydencji. Na podjeździe czekał już na niego samochód, Horch Kfz 15, w którym czekał służbowy szofer.  

Horch

- Już wiem, gdzie mam pana zawieźć. Proszę szybko wchodzić, i wyruszamy. - Krzyknął zniecierpliwiony. Widocznie już trochę czekał.  -Nie bądź taki chop do przodu, bo ci tyłu zabraknie. - Odparł tak po prostu Frederik. Wrzucił szybko torbę ze swoimi osobistymi rzeczami do bagażnika, i usiadł na tylnym jedzeniu. Samochód nie miał dachu, więc mimo pięknej, słonecznej pogody, powinno to uniemożliwić rozmowę kierowcy z siedzącym za nim. 

Droga trwała niecałe czterdzieści pięć minut. Nic też w niej nie przeszkadzało. Oczywiście, oficer nie chciał być widowiskiem, ale bardzo wielu gapiów na niego spoglądało. Jedni, jakby pierwszy raz widzieli wojskowego, a inni byli bardzo uradowani. Jednak były to tylko przez sekundę widziane twarze, nic nie znaczące. 

W końcu samochód dotarł do Munichu. Było to duże miasto. Nawet bardzo. Wręcz nienaruszone przez wojnę, świetnie się rozwinęło, i powiększyło swój rozmiar. Ludzie dobrze w nim żyli i pracowali, a od niecałego roku, funkcjonowała w nim fabryka broni. Tutaj nikt nie spoglądał na Fredericka jakby pierwszy raz widział wojskowego. I nie było w tym nic dziwnego, o czym się Fischer przekonał. Na rynku stało kilkuset żołnierzy, kilka kolumn. Jeszcze wozy pancerne, działa, jak i samochody osobowe z transportowymi. 

Zanim Oficer się odezwał, już wyprzedził go kierowca. 

- Zaparkuję tutaj, obok reszty Horchów. - a Frederik tylko westchnął. 

Obaj mężczyźni wysiedli, ale tylko do Fischera podszedł ktoś jeszcze. Był to jeden z Feldmarszałków. Przez czas pokoju niemieckie dowództwo stało się dużo bardziej towarzyskie. Wojskowi podali sobie dłonie.

- Witaj, Fredericku. - Powiedział ten starszy rangą - Też cię witam. - Odpowiedział oficer. - Chciałbym ci opowiedzieć o tym, o co tutaj chodzi. Chodźmy. - Rzekłwszy to, zaprowadził Fischera do ratusza. Przechodzili obok piedestału, na którym generał Von Kuchiler dawał przemowę swoim żołnierzom, jak i cywilom z Munichu.

Aracz (dyskusja) 16:39, paź 24, 2014 (UTC)

Ciąg dalszy już jutro. I jutro ma się też w końcu zacząć akcja ^^ Prosił bym o czytanie całości, bo ma ona posłużyć w kreowaniu klimatu. Może jak ta część sama nie ma zbyt wiele ważnego, to razem z resztą... Ech, zobaczycie, co to będzie :D

Advertisement